Love Hurts

Love hurts, love scars, 

Love wounds, and mars, 
Any heart, not tough, 
Or strong, enough 
To take a lot of pain, 
Take a lot of pain 
Love is like a cloud 
Holds a lot of rain 
Love hurts, ooh ooh love hurts 

I’m young, I know, 
But even so 
I know a thing, or two 
I learned, from you 
I really learned a lot, 
Really learned a lot 
Love is like a flame 
It burns you when it's hot 
Love hurts, ooh ooh love hurts 

Some fools think of happiness 
Blissfulness, togetherness 
Some fools fool themselves I guess 
They're not foolin me 

I know it isn't true, 
I know it isn't true 
Love is just a lie, 
Made to make you blue 
Love hurts, ooh,ooh love hurts 
Ooh,ooh love hurts 

I know it isn't true, 
I know it isn't true 
Love is just a lie, 
Made to make you blue 
Love hurts, ooh ooh love hurts 
Ooh ooh love hurts 
Ooh ooh...

Thirsty Boots – Eric Andersen

You've long been on the open road,

You've been sleeping in the rain,

From dirty words and muddy cells

Your clothes are smeared and stained,

But the dirty words and muddy cells

Will soon be hid in shame

So only stop to rest yourself

Till you are off again

Chorus:

So take off your thirsty boots

and stay for a while,

Your feet are hot and weary,

from a dusty mile,

And maybe I can make you laugh,

maybe I can try,

I'm just looking for the evening,

the morning in your eye.

So tell me of the ones you saw

As far as you could see

Across the plain from field to town

A-marching to be free

And of the rusted prison gates

That tumbled by degree

Like laughing children, one by one,

They look like you and me

Chorus.

I know you are no stranger down

The crooked rainbow trails

From dancing cliff-edged shattered sills

Of slandered, shackled jails

For the voices drift up from below

As the walls they're being scaled

Yes, all of this, and more, my friend,

Your song shall not be failed.

Chorus.

Yes, you've long been on the open road

You've been sleeping in the rain

From dirty words and muddy cells

Your clothes are smeared and stained

But the dirty words, the muddy cells,

They'll soon be judged insane

So only stop to rest yourself

'til you are off again.

Chorus.

Leonard Cohen – Hallelujah

I've heard there was a secret chord
That David played, and it pleased the Lord
But you don't really care for music, do you?
It goes like this
The fourth, the fifth
The minor fall, the major lift
The baffled king composing Hallelujah

Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah

Your faith was strong but you needed proof
You saw her bathing on the roof
Her beauty in the moonlight overthrew you
She tied you to a kitchen chair
She broke your throne, and she cut your hair
And from your lips she drew the Hallelujah

Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah

Baby I have been here before
I know this room, I've walked this floor
I used to live alone before I knew you.
I've seen your flag on the marble arch
Love is not a victory march
It's a cold and it's a broken Hallelujah

Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah

There was a time when you let me know
What's really going on below
But now you never show it to me, do you?
And remember when I moved in you
The holy dove was moving too
And every breath we drew was Hallelujah

Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah

Maybe there’s a God above
But all I’ve ever learned from love
Was how to shoot at someone who outdrew you
It’s not a cry you can hear at night
It’s not somebody who has seen the light
It’s a cold and it’s a broken Hallelujah

Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah

You say I took the name in vain
I don't even know the name
But if I did, well, really, what's it to you?
There's a blaze of light in every word
It doesn't matter which you heard
The holy or the broken Hallelujah

Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah

I did my best, it wasn't much
I couldn't feel, so I tried to touch
I've told the truth, I didn't come to fool you
And even though it all went wrong
I'll stand before the Lord of Song
With nothing on my tongue but Hallelujah

Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah

Bijbel-edities

De invoering van de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV) heeft tot een wildgroei geleid. Overal duiken bijzondere edities op van de NBV. De Jongerenbijbel, met ‘moderne kanttekeningen’ (aldus mijn vrijgemaakte collega Van der Heide). De Studiebijbel en de Studiebijbel in Perspectief (dát zijn pas moderne kanttekeningen, Van der Heide!). En natuurlijk de Zorgbijbel, de Metalbijbel, de Meidenbijbel, et cetera.

Wanneer tijdens een dienst het gekozen Schriftgedeelte wordt voorgelezen door een gemeentelid, biedt mij dat de gelegenheid de gemeente rond te kijken. Het gros van de gemeente leest mee via de beamer. Lang leve de moderne ontwikkelingen. Het volk kan niet meer aankomen door te zeggen dat ze de Bijbel is vergeten; in veel gemeentes wordt vrijwel alles geprojecteerd.

Een aantal gemeenteleden leest mee uit een meegenomen Bijbel. Wel zo goed, want je kunt makkelijker de context bekijken, en snel zelf wat opzoeken. Van die gemeenteleden hebben sommigen een Studiebijbel of Jongerenbijbel mee. Wat ik op zich een goede zaak vind, maar toch ook mijn twijfels bij heb.

Niet dat het verboden is om zo’n Bijbel met kanttekeningen mee te nemen. Zulke Bijbels kunnen je goed begeleiden in het onderwijs van de Schrift. Goed voor persoonlijke Bijbelstudie, en voor gesprekken in de miniwijken of groeigroepen.

Maar niet zozeer voor een kerkdienst. Af en toe bekruipt mij het idee dat ik word gecontroleerd. Of dat de jongeren – die vaak zo’n Bijbel meenemen – om zich heen kijken: puur om te zien of zij wel worden opgemerkt met zo’n bijzondere Bijbel. Dat zij net een stapje verder gaan dan de rest van de gemeenteleden. Dat ze eigenlijk net als de dominee zijn.

Nogmaals, het is niet fout om zo’n Bijbel mee te nemen naar de kerk. Maar het geeft wel een verkeerd signaal af. 

Bomhoff in NRC Handelsblad

Hebt u het gezien? Misschien zelfs gelezen? Ex-minister van Volksgezondheid en ex-vice-premier Eduard Bomhoff publiceerde vandaag in NRC Handelsblad een ingezonden brief. De voormalige LPF'er neemt het op voor wijlen Margareth Thatcher. Volgens Bomhoff had Thatcher, de eerste vrouwelijke minister-president van Engeland, toch gelijk in haar strijd tegen de inflatie.

Het is niet heel verwonderlijk dat Bomhoff een artikel heeft geschreven over de economie. En over de invloed van de politiek op de economie. Eduard was zelf jarenlang de partij-econoom van de Partij van de Arbeid. Momenteel is hij hoogleraar Economie aan de Monash Universaty in Melbourne.

En toch, iets wringt er bij mij. Ik weet dat ik als predikant geen waarde-oordeel "mag" uitspreken over mensen. Maar ik waag het toch om vandaag als politicoloog te reageren. Want ik denk dat het niet slim is van Eduard om te reageren in NRC Handelsblad.

Want de lezers van misschien wel de grootste kwaliteitskrant van Nederland, kennen de professor nog wel. In het eerste kabinet-Balkenende was hij LPF-minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. En was hij namens het LPF-smaldeel de vice-premier van het kabinet.

Daar zit 'm de kneep. Als LPF-bewindspersoon kreeg Bomhoff het aan de stok met Herman Heinsbroek. Die was weer minister van Economische Zaken, ook van LPF-huize. De twee ministers lagen elkaar volstrekt niet. De professor en de zakenman. De hoogleraar en de geldverdiener. Bomhoff, de intellectueel die een autoritaire leider zou zijn, tegenover Heinsbroek, de voormalige baas van platenzaak Arcade, die wel van een proefballonnetje hield.

De spanning tussen Bomhoff en Heinsbroek liep in 2002 zelfs zo hoog op, dat Balkenende al binnen drie maanden weer bij de koningin zat. Om het ontslag van zijn kabinet aan te bieden. Het opstappen van Bomhoff en Heinsbroek, een dag na de uitvaart van prins Claus, kon de zaak niet redden. Balkenende-I flopte finaal, terwijl het land nog in nationale rouw was wegens een koninklijk sterven.

Met deze geschiedenis is het niet slim om je, als ex-minister en mede-verantwoordelijke voor het vallen van Balkenende-I, te mengen in een economisch verhaal. Waarin je het opneemt voor een iron lady, die zelfs na haar dood het Verenigd Koninkrijk verdeelt.

Eduard Bomhoff is een 'politieke vluchteling' aan de andere kant van de wereld. Het lijkt me verstandig dat onze voormalige vice-premier zich daar koest houdt voor enig Nederlands politiek bedrijven.

Professor, blijf in uw hok.

Dominee Frank J.

Dominee Frank J. is veroordeeld tot 7 jaar cel. Hij heeft zijn vriend, de 56-jarige predikant Piersma met een bijl vermoord. Nu heeft het recht gesproken.

Ik vind dit triest. Dat mijn beroep in dit daglicht wordt gesteld. Dominees doen maar: ze prediken liefde en huwelijk tussen man en vrouw; maar beide mannen waren met elkaar, en de een vermoord de ander.

Wat ik er over wil zeggen? Ik zeg er helemaal niets over. Ik huil.

Bob Dylan op Live Aid ‘85

Zo’n drie decennia geleden werd Live Aid gehouden. Een liefdadigheidsgebeuren voor de hongerende kinderen in Ethiopië. Het was de filantropische opkomst van zanger Bob Geldof. En een van de dieptepunten van Bob Dylan.

De Amerikaanse zanger betrad het podium met de gitaristen van The Rolling Stones, Keith Richards en Ronnie Wood. Alle drie waren ze op z’n minst aangeschoten. Achter het doek repeteerde USA for Africa voor de grote finale van Live Aid – dat gezang leidde de drie gitaristen af van hun optreden.

Het geluid van het optreden was al matig. De snaar van Dylan knapte een keer. Het ontbrak de mannen aan een degelijke voorbereiding.

Dat was alles nog redelijk te verstouwen, maar het optreden van Dylan op Live Aid was misschien wel zijn meest beroerde optreden. Omdat hij aan de haal ging. Zijn dronken toestand leidde tot een rel.

"I hope that some of the money…maybe they can just take a little bit of it, maybe…one or two million, maybe…and use it, say, to pay the mortgages on some of the farms and, the farmers here, owe to the banks…".

Aldus de zanger die begin jaren zestig gold als de woordvoerder van een (protest)generatie.

De Dijk – Dat zou mooi zijn / Perfect song

kon je met een liedje maar 
de honger laten stoppen
de armoe doen verdwijnen 
voor eens en voor altijd
kon je door een liedje maar 
de wapens laten droppen 
de zon weer laten schijnen
dan deed ik dat geheid

kon je met een liedje maar
het wereldleed oplossen
een eind maken aan oorlog
aan haat en aan geweld
dat je met een liedje weer 
woestijnen kon bebossen
dat de oceaan weer schoon werd
de ozonlaag hersteld

dat zou mooi zijn
dat zou mooi zijn 
dat werd een prachtig lied
met een pracht couplet
en een pracht refrein
maar zo mooi maak ik ze 

kon je met een liedje maar
godswonderen verrichten 
de lammen laten lopen
de blinden laten zien
kon je met een liedje maar
voor altijd vrede stichten
al die kerken slopen
dan maakte ik er tien

dat zou mooi zijn
dat zou mooi zijn 
dat werd een prachtig lied
met een pracht couplet
en een pracht refrein
maar zo mooi maak ik ze niet


Geschreven door: Huub van der Lubbe
Muziek: Nico Arzbach, Roland Brunt

Vertaling (met Solomon Burke)

I wish there’d be a song that would
Stop the hunger and pain
Stop the poverty and strain
For once and for all time
Could there be a song that would
Make the soldiers drop their guns
Make the sun shine for the ones
Hurt by violence and crime

I wish there’d be a song that would
Soothe the souls of those who suffer
From their lives just getting tougher
Until all hatred’s gone astray

And if there’d be a song that could
Fertilize the desert
Neutralize all hazard
I would write one right away

Once I wrote it we would sing it
And it would be a perfect song
Perfect verses
Perfect chorus
But I’m afraid I’d get it slightly wrong

I wish there’d be a song that would
Perform God’s miracles
Make the lame stand up and walk
Give sight back to the blind
And if there’d be a song that could
Bring love and peace on earth
Tear down every crooked church
I’d write a dozen of the kind

Once I wrote it we would sing it
And it would be a perfect song
Perfect verses
Perfect chorus
But I’m afraid I’d get it slightly wrong

Once I wrote it we could sing it
And it would be a perfect song
Perfect verses
Perfect chorus
But I’m afraid I’d get it slightly wrong
Perfect verses
Perfect chorus
But I’m afraid it can’t be done

Geschreven door: De Dijk

Joodse kinderen – vermoord

Actualiteitenprogramma EénVandaag zond vandaag een reportage uit over Loods24. Deze loods in Rotterdam vormde tijdens de oorlog een verzamelplek voor joden. De Hollandsche Schouwburg van de havenstad. Ruim 6.500 joden werden via Loods24 naar de concentratiekampen afgevoerd.

Waaronder 686 kinderen.

686 kinderen, tot en met 12-jarige leeftijd.

Zo’n aantal is onvoorstelbaar. Het is volkomen absurd om mensen op basis van ras, nationaliteit, religie of huidskleur buiten of ‘naast’ de samenleving te plaatsen. We kennen die voorbeelden uit Zuid-Afrika (de Apartheid), de Verenigde Staten (seperate, but equal) en de Sovjet-Unie (religie is opium voor het volk).

En natuurlijk uit de Tweede Wereldoorlog, waar joden, zigeuners, Jehova’s Getuigen en homoseksuelen als üntermenschen werden beschouwd. En dat was voor de nazi’s (let wel: de nazi’s, niet per definitie álle Duitsers) reden genoeg om deze lagere mensen uit te bannen.

Reden genoeg voor de Endlösung.

Omdat ze joods waren. Of zigeuner. Jehova’s Getuige, misschien. Of “per ongeluk” homo. Stef Bos schreef een aantal jaar het lied ‘Daarom zijn we vrij’. Met daarin de volgende tekst:

daarom zijn wij vrij / vrij om te bewegen / vrij om zelf te kiezen / waarvoor wij willen leven

vrij om weg te gaan / vrij om hier te blijven / vrij om wat dan ook / te zeggen of te schrijven

vrij om weg te dromen / naar kastelen in de lucht / waar de vrijheid van de een / niet de ander onderdrukt

vrij om te geloven / vrij om te vertrouwen / dat je ooit op de ruïnes weer / een nieuwe stad kunt bouwen

En zo is het. Maar dat geeft de honderden kinderen die door de nazi’s zijn omgebracht, niet hun toekomst terug. Die kinderen komen nooit meer terug, evenmin hun ouders. Evenmin de kinderloze echtparen. Evenmin de alleenstaanden. Evenmin een ieder die het ongeluk had te behoren bij een ‘verkeerde mensenklasse’.

Iemand die de kinderen een gezicht heeft willen geven, is publicist Guus Luijters. In 2011 verscheen een hartverscheurend gedicht, Sterrenlied. In dit gedicht gaat Luijters “in gesprek” met Sientje Abram. Sientje werd 23 februari 1931 geboren in de Amsterdamse Rapenburgerstraat. Zij wordt 10 september 1942, elf jaar jong, vermoord in Auschwitz.

Behalve deze informatie is niets bekend over Sientje.

Het gedicht eindigt met 331 namen van kinderen, die net als Sientje woonden in de Rapenburgerstraat – en die net als Sientje zijn vermoord. Ik heb geprobeerd dat gedicht hardop te lezen. Het ging me aardig af, totdat ik begon aan de namen. Na vier namen ben ik gestopt – het lukte me niet meer.

Sterrenlied was een voorbode van Luijters grote werk  In Memoriam uit 2012. In dat boek noteert Luijters alle namen van gedeporteerde en vermoorde Joodse, Roma en Sinti kinderen (tot 18 jaar), die tussen 1942 en 1945 zijn omgebracht. Een indrukwekkend monument, staat op de achterflap van het boek. En terecht.

17.964 kinderen staan in dit boek genoemd. Een aantal met een foto. Een absurd getal. Het is het resultaat van 102 transporten naar het oosten. Met onder andere Sientje Abrams en Anne en Margot Frank.

Over een maand gedenken we de oorlog weer. Ik denk dan aan die kinderen uit Loods24 in Rotterdam. En de 331 kinderen uit de Rapenburgerstraat. En de in totaal bijna 18.000 vermoorde kinderen uit In Memoriam.

Opdat we niet vergeten.

Om de bocht ligt er genade

Het afgelopen weekend heb ik geluisterd naar Broeder Dieleman. Tonnie Dieleman debuteerde onlangs met het album Alles Is IJdelheid. Zeeuwse folkmuziek. Het zit tussen Daniël Lohues, CCC Inc. en americana in.

Zoiets.

Mooie muziek. Maar dat is niet zozeer wat me heeft geraakt aan de muziek. Eén zin heeft me getroffen. Broeder Dieleman heeft maar een korte zin nodig om me van mijn stuk te brengen. Misschien omdat hij de waarheid spreekt.

Om de bocht ligt er genade.

Dat is de zin. Ik ben er door van slag. Niet omdat ik het niet weet. Maar wel omdat ik er niet zelf op ben gekomen. Zo eenvoudig kan het zijn. Meer heb ik niet nodig.